مصیر ( به یاد امید عندلیب )

در کاخ ذهنم عشق با عقل درگیر است

نه . در گیری ندارن. عقل پیروز میدانه . شاید چون اجازه ورود نمیده به عشق اصلا. اگرنه اگه عشق واقعی باشه که عقل و ایمون سرش نمیشه.

ول کن اصلا. شعر مناسب نمیبینم برای اینجا. حال و حوصلشم ندارم اصلا الان دیگه.

1)  تولدم  همونجوری گذشت که چند ساله دلم میخواد اونجوری باشه. تقریبا بی سر و صدا و آروم.

چند ساله که دلم میخواست تولدم خونه نباشم. مسافرت یا حتی جمع دوستانه ...

امسال اما به نوعی ، همونجوری بود که دلم میخواست  .

ساکت و بی سر و صدا تقریبا. راحت گذشت.

از سیزدهم ترانه سرما ی شدید خورد. تب و اینا. چهاردهم درگیرش بودن. منم زود رفتم که یه داروی خاص براش بگیرم. نسترن قرار بود برای 15 آش رشته درس کنه که خیییییییییلی دوس دارم و خوب کیک.  14 من که اومدم اونم ترانه رو خوابوند و سپرد دست مامان و رفت سراغ کیک.  ترانه حالش خوب نبود و خب بیس کیکش خراب شد. کلا پف کیکش خوابید.  با اینکه بچه اینقدر بدو بدو کرده بود و وسایل خریده بود و حتی یه قالب مربعی تازه خریده بود اما کیکش خراب شد. شب که رفتم بهم گفت و نشون داد. گفتم فدای سرت بچه مریض بود حواست نبود دیگه. بعدشم با این وضع ترانه حسابی خسته میشدی . همون بهتر خراب شد.  آش هم نمیخواد باشه یه وقته دیگه . سر فرصت برام درست کن.

گفتن : پس بذار لااقل کادوتو بهت بدیم. یه شلوار جین لوله مارک بوسنی.   از همون کیش خریده بودن. خوده نسترن هم یه رنگ دیگشو خریده بود. ....

من ؛ کلا قبلش گفته بودم امتحان دارم و بیخیال تولد. قبول نکرده بودن...

خلاصه از صبح روز 15  یک سردردی کردم که یه سره تو تخت بودم. تا خووووده شب. مامان نسترن صبح که میومد پیش ترانه  برام کادو اورده بود.

بیچاره عصر دوباره اومد فقط بخاطر من. یه کیک خریده بود و برام اورده بود. کلی شرمنده شدم. فققط اومده بود کیک بده و بره.  همین.

البته شب مجید که میومد خونه برام یه کیک خریده بود. اما من حسابی حالم بد بود. تلفن نازنین و مزگان و سحر هم جواب نداده بودم.

ساعت 9 بود که کمی بهتر شدذم. گفتم مامان به کیک و تقسیم کن به بچه ها بده.  گفت اونا میگن باشه خودش هم باشه. گفتم من نمیتونم بخورم اما بخاطر بجه ها ، بخصوص ترانه که بجه کیک رو دیده  بیا بریم بالا یکم و کیک ها رو ببریم که اونا لااقل بخورن.

با حال خرابم زور زورکی رفتم بالا و به اصرار بجه ها کیک رو بریدم. بقیه با چایی خوردن . اما من نتونستم... به نسترن گفتم از هردو برای مامانش اینا بذارهو کیکها  رو 3 قسمت کنه. ما و نسترن اینا و مامانش اینا.

بعدش هم به تلفن های مکرر نازنین و مژکان و سحر جواب دادم. همه هم شاکی.

لذت بخش ترینش حرف زدن با مزژکان بود. دعای قشنگی هم کرد. از این تولد تا تولد بعدیت.

خیلی از دانشگاه راضی بود. بخصوص اینکه خوابگاه رو تحربه میکرد. من و مژگان در طول تحصیلمون خوابگاه یا خونه نداشتیم. لازم نبود که داشته باشیم. ..

همش میگفت : م؟؟؟؟ کاش بودی. جات خیلی خالیه. بودی کلی حال میکردیم 2 تایی.

فرداش هم دیدم تو تلگرام کلی پیغام تبریک دارم و اینا ...

2) به یمن فوت هاشمی رفسنحانی 3 رو تعطیل شدیم و از فشار امتحانات کم شد. خیلی دوس داشتم مثه همیشه درسهای رضازاده رو 20 بشم. اما نشد . لعنتی وقتش خیلی کم بود و  محاسباتش سنگین و زیاد .بلد بودم حل کنم همه رو اما وقت محدود و مراقب نادان و ....

3) زیاد ولعی برای نوشتن ندارم. اما هیمنجوری خواستم یکم بنویسم.

4) یه ان دیدم دلم داره میگه : من دوسش دارم خیلی .  به خودم که اومدم : گفتم : هی ؟ جی داری میگی ؟؟؟ اولین باره که اینجوری واضح اقرار به دوست داشتن کسی کردی هااا. اما

من استاد سرکوب احساسات و عواطف اینگونه ام.  البته گاهی فک میکنم به لطف خداست که چنین قدرت سرکوبی رو بهم داده.

به خودم گفتم : هی ؟ م ؟ داری چی میگی ؟؟ اون یه اشتباهه.  کسی که باید نیست. واجد شرایط دل بستن نسیت. باید حداقل 3-5 سال بزرگترباشه که نیست. شغل پدرش و به تبع شغل خودش  اون چیزی که باید نیست. و وووو تا همینجاش کافیه برای اینکه بدونی اشتبااهه.

هرچند که خیلی خیلی مودبه . هرچند که متشخصه و محترم . هرچند که ... اما همه اینا دلیل نمیشه. شرایط اولیه اوکی نیست برای فکر کردن یا دل بستن. اشتباهه .

همین . حرفی باقی نمیمونه.

میدونی ؟ دلم میخواست احساسات و عواطفم اجازه جولان دادن داشته باشه. همونجوری که  دلش میخواد. چه اشکالی داره؟؟؟ اما من ادمش نیستم. حالا لطف خداست که بهم قدرت خویشتن داری داده یا جی ؟ نمیدونم. هرچی که هست برای من خوبه.

احساسات و عواطف باید در مسیر درستش خرج بشه. اگه تو بیراهه باشه هرز میره. اون حرفی که ناخوداگاه دلم گفت و خودم لحظه ای شاد شدم از اقرارش  ،   قدم گذاشتن تو بیراهه بوده. هرز رفتن  احساس و عواطف بوده. باید جلوش گرفته میشد که خب گرفته شد.

میدونی ؟ یه چند بار دیگه گفتم. اگه دوباره بدنیا بیام شاید احساس و عواطفم رو رها کنم. هرجور که دوس داره. عقل کیلو چنده. بذار 10 بار عاشق بشه و سرش به سنگ بخوره. بذار اصلا اشتباه کنه. مگه جی میشه. ؟

آره . اگه دویاره بدنیا بیام یه جور دیگه زندگی میکنم. عقل رو میذارم پسه احساس...

5) بعد نوشتن 4 دیگه حوصله ندارم بنویسم چیزی .